Chilijski reżyser młodego pokolenia, pojawił się w kinie latynoamerykańskim jako twórca kina w pełni autorskiego, wyróżniającego się charakterystyczną stylistyką, znaczną dozą czarnego humoru i oryginalnie zobrazowaną refleksją nad historią najnowszą. Larraín urodził się w 1976 roku w Santiago w Chile. Ukończył studia na wydziale komunikacji audiowizualnej Uniwersytetu UNIACC, po czym założył firmę „Fabula” zajmującą się produkcją reklam i filmów. To właśnie w ramach działalności „Fabuli” Larraín wyprodukował film Sebastiána Silvy „La Vida Me Mata”, oraz swoją własną debiutancką „Fugę”.

Debiut reżysera, historia szalonego i genialnego kompozytora Eliseo oraz niezbyt uzdolnionego studenta Ricardo, to swego rodzaju wariacja na temat dramatu „Amadeusz” Petera Shaffera, gdzie przeciętniak Ricardo – chcąc przypisać sobie dokonania zaginionego kompozytora – staje się kolejnym wcieleniem demonicznego intryganta Salieri.

Pierwszym międzynarodowym triumfem Pabla Larraín stał się jednak dopiero jego drugi film, „Tony Manero”, który po sukcesie w Cannes i Nowym Jorku został wytypowany jako chilijski kandydat do Oskara. „Tony Manero” to satyra na Chile za czasów Pinocheta, kraju, który – jak mówi reżyser – „odwraca się od samego siebie, w zamian za sen o postępie”.

W 2010 roku pojawił się ostatni film Larraina – „Post Mortem”. Obraz równie dowcipny, co niepokojący, nasycony czarnym humorem i stylistyką swobodnie czerpiącą z różnych filmowych gatunków. W głównej roli po raz kolejny wystąpił rewelacyjny Alfredo Castro, tym razem jako nieśmiały urzędnik potajemnie zakochany w sąsiadce – tancerce kabaretowej. Podobnie jak Manero był swego rodzaju ucieleśnieniem cech chilijskiego społeczeństwa, tak uczuciowe przepychanki dwójki niedostosowanych społecznie bohaterów „Post Mortem” stają się odzwierciedleniem pełnego niepokoju i niestabilnego czasu poprzedzającego polityczne „trzęsienie ziemi”, jakie miało miejsce w 1973 roku Chile.

Małgorzata Łyszczarz

____________________________________________

Pablo Larraín (1976) Chilijski reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Urodził się w Santiago. Po studiach na wydziale reżyserii UNIACC University założył firmę Fabula zajmującą się przygotowaniem projektów audiowizualnych i z zakresu komunikacji. To właśnie w ramach działalności Fabuli Larraín wyprodukował film Sebastiána Silvy „La Vida Me Mata”, oraz swoją debiutancką „Fugę”. Jego drugi film „Tony Manero” miał premierę w Cannes i był chilijskim kandydatem do Oscara. Filmy Pablo Larraína zdobywają wiele nagród na całym świecie i zyskują powodzenie na rynku europejskim. Jest jednym z czołowych przedstawicieli chilijskich reżyserów młodej generacji.